W swojej książce Konrad Piskała zabiera czytelników w podróż po wschodniej Afryce, gdzie przygląda się życiu w warunkach skrajnego ubóstwa i konfliktów. Autor odwiedza Erytreę, Etiopię, Kenię, Ugandę i Tanzanię, eksplorując, jak ludzie radzą sobie w rzeczywistości, w której dostęp do podstawowych dóbr, takich jak woda i jedzenie, jest ograniczony. Pomimo brutalnych rządów i trudnych warunków życia, Piskała zadaje jedno fundamentalne pytanie: czy w takich okolicznościach można znaleźć szczęście, miłość i wzajemne wsparcie?

Przez opowieści, które przedstawia, wyłania się surowy obraz współczesnej Afryki, ukazujący nie tylko próbę ucieczki z postkolonialnego ubóstwa, ale także historię ofiar handlu ludźmi. Mimo tych dramatycznych realiów, książka ukazuje również czułość i nadzieję: w relacjach o powrocie do rodzinnych stron, w legendach o drzewach, które mają opiekować się zmysłami utraconymi przez ludzi, oraz w działaniach osób i organizacji niosących pomoc.

W tej odmienności kulturowej jedno uczucie pozostaje uniwersalne – miłość. Piskała ilustruje, jak to samo uczucie przejawia się w różnych warunkach, przedstawiając historie ludzi, którzy mimo wszystkich trudności starają się troszczyć o siebie nawzajem. W szczególności, poprzez rozmowy z mieszkańcami regionu, autor ukazuje, jak miłość wyraża się w codziennym życiu, w trosce o bliskich i wzajemnym wsparciu w obliczu przeciwności.