Dariusz Karłowicz przechadza się po Europie, jej geografii duchowej, jej kulturze i filozofii, i – na tle tragedii greckiej, Herodota, Sienkiewicza i Leo Straussa – zastanawia się nad polską i europejską tożsamością, nad nowoczesnością i sekularyzacją, nad kryzysem powojennego porządku politycznego w Europie, fundamentalizmem islamskim i problemem imigracji.

Pisze o politykach i pisarzach, o chrześcijaństwie i Kościele, o dziedzictwie rzymskim i pojęciu wspólnoty, o związku między podmiotowością kulturową a polityczną. Po drodze zahacza o malarstwo, religię doskonałego ciała, niepunktualność Putina, samochody bez kierowców i filozoficzne problemy z nimi związane. To wszystko z pasją, szczerością i humorem. Trzeźwe, odważne, uczone i często zabawne spojrzenie na nasze czasy.

– Agnieszka Kołakowska

Autor podejmuje wciąż zaniedbywane, zapominane lub wręcz odrzucane pytania o polską tożsamość. Kim byliśmy niegdyś? Co stało się z nami wskutek kataklizmów dziejowych? Kim jesteśmy teraz i ku czemu zmierzamy?

Ogromną zaletą szkiców Dariusza Karłowicza jest ich sokratejska cecha, polegająca na umiejętnym wciąganiu czytelnika w istotę rzeczy dosłownie w kilku zdaniach. A potem na uzmysławianiu mu, że odpowiedzi wcale nie są gotowe, lecz że trzeba je od nowa wypracować. Tożsamość narodowa i kulturowa zawsze jest pewnym zadaniem. Nie należy jej ani bezmyślnie powielać, ani “rewolucyjnie” przekreślać, lecz rozumnie i pieczołowicie odświeżać, sięgając zawsze wstecz, do najgłębszych korzeni.

Mądra lekcja historii. Pasjonująca lektura, pobudzająca do zasadniczej debaty o duchu współczesnej polskości.

-Antoni Libera

Dariusz Karłowicz (ur. 1964) – filozof, wykładowca, publicysta, wydawca książek. Współzałożyciel i redaktor naczelny rocznika filozoficznego „Teologia Polityczna”. Prezes Fundacji Świętego Mikołaja. Współorganizator seminariów lucieńskich, odbywających się pod patronatem Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Felietonista tygodnika „Sieci”.