Nie spełniły się nadzieje na ustanowienie harmonijnego ładu międzynarodowego po zakończeniu zimnej wojny u progu lat dziewięćdziesiątych. Ćwierć wieku później świat wszedł w niekontrolowany poślizg.

Przemysław Grudziński w swojej książce przedstawia pogłębioną krytykę współczesnych państw narodowych, które, według niego, nie potrafią sprostać wyzwaniom XXI wieku. Autor wskazuje, że struktury te, zamiast otwierać się na innowacje i współpracę międzynarodową, uparcie trwają przy starych modelach działania. Grudziński sugeruje, że państwa narodowe, zbyt mocno skoncentrowane na ochronie swoich interesów, zaczynają przypominać więzienia dla swoich obywateli, a ich polityka coraz częściej prowadzi do eskalacji konfliktów, zamiast do poszukiwania trwałych rozwiązań pokojowych.

Szczególną uwagę autor poświęca Polsce, którą postrzega jako kraj borykający się z problemami tożsamościowymi i niezdolny do odcięcia się od przeszłości. Według Grudzińskiego, Polska z trudem odnajduje swoje miejsce w nowoczesnej Europie, a jej polityka jest zbyt konserwatywna i mało innowacyjna, co utrudnia jej pełne uczestnictwo w europejskim projekcie. Kraj ten, zdaniem autora, potrzebuje świeżego podejścia i twórczego myślenia, które mogłyby przyczynić się do zjednoczenia podzielonego kontynentu.

Grudziński, jako doświadczony dyplomata i historyk, oferuje również refleksje na temat roli Polski na arenie międzynarodowej. Uważa, że nasz kraj powinien dążyć do bardziej inteligentnej polityki zagranicznej, która uwzględniałaby zarówno wyzwania współczesności, jak i konieczność budowania trwałych sojuszy. Jego analizy są nie tylko krytyczne, ale też inspirujące – autor zachęca do przemyślenia i rewizji dotychczasowych strategii, by Polska mogła skuteczniej działać na globalnej scenie.

Książka Grudzińskiego stanowi istotny głos w debacie o przyszłości państwa narodowego oraz jego roli w zmieniającym się świecie. Jest to lektura, która zmusza do refleksji nad tym, jak państwa, w tym Polska, mogą i powinny przystosować się do współczesnych realiów, by nie stać się anachronizmem w dynamicznie rozwijającym się świecie.