Szkice Agnieszki Kołakowskiej, składające się na projektowany tom, poświęcone są kilku istotnym i wielce niebezpiecznym bolączkom współczesnej cywilizacji Zachodu. Chodzi o wynaturzenia rozmaitych idei lub manipulowanie nimi, o zjawisko groźnych zakłamań, zarówno ideologicznych, jak i pseudo-naukowych, o irracjonalizm i przemoc w przebraniu racjonalizmu i tolerancji, o fetyszyzację języka w ramach walki o władzę lub jej utrzymanie. Autorka z pasją, nadzwyczaj jasno i przekonująco pokazuje, co się dzieje w epoce okrzykniętej jako scjentystyczna, post-ideologiczna czy wręcz post-historyczna (w ślad za osławioną diagnozą Fukuyamy). Oto nauka, miast rozpraszać takie czy inne mity i zabobony, tworzy nowe, tyle że ubrane w kostium teorii. Oto myśl radykalna i totalistyczna, dopiero co, wydawałoby się, skompromitowana i przezwyciężona, odradza się i krzewi w postaci najrozmaitszych prądów i ruchów, którym patronuje polityczna poprawność. Oto postępująca do granic absurdu sekularyzacja i krytyka kościoła toruje drogę prężnemu (bo o 700 lat młodszemu), wojowniczemu islamowi, szykującemu wielki skok na europejską cywilizację. […] Książka Kołakowskiej, żywa i instruktywna na Zachodzie, w Polsce jest potrzeba w sposób szczególny, ponieważ debata wokół poruszanych przez nią tematów zdominowana jest u nas przez konflikt lokalno-polityczny między pro- a eurosceptykami, między „modernistami” a „klerykałami”, który zamazuje istotę problemu. Kołakowska jak mało kto (może nikt?) w polskiej publicystyce klaruje, o co naprawdę chodzi w rozmaitych zjawiskach społecznych i intelektualnych dziejących się obecnie na świecie. Otwiera na nie oczy, dostarcza argumentów, a nade wszystko języka, którego należy używać w sporze z czołowymi szalbierzami epoki.

– Antoni Libera

Starałam się wybrać teksty o kwestiach, o których stosunkowo rzadko się w Polsce pisze, a jednocześnie o takich, które najbardziej mnie w społeczeństwie, w polityce, w kulturze – w Polsce i w innych krajach Europy – przygnębiają i niepokoją. Najczęściej są to różne modne dziś ortodoksje i ich skutki – skutki, wśród których jednym z głównych, i najbardziej niepokojących, jest szybko postępujące kurczenie się przestrzeni między tym, co trzeba, a tym, czego nie wolno.. (…)

– A. Kołakowska, Słowo wstępne

Agnieszka Kołakowska (ur. 1960) – córka Leszka Kołakowskiego, jest filologiem klasycznym i filozofem, tłumaczką i publicystką. Na emigrację udała się wraz z rodzicami w 1968 roku, studiowała w Anglii i Stanach Zjednoczonych, a na stałe zamieszkała w Paryżu. Książka Wojny kultur i inne wojny (2010) to jej debiut eseistyczny. Składa się z esejów powstałych w latach 2000-2010, publikowanych pierwotnie na łamach m.in. „Rzeczpospolitej”, „Teologii Politycznej”, „Przeglądu Politycznego”, „Znaku”, „Życia”, „Wprost” i „Zeszytów Karmelitańskich”. Drugi eseistyczno-publicystyczny tom to Plaga słowików (2016). Pierwotne wersje tworzących go tekstów ukazywały się w „Rzeczpospolitej” i jej tygodniowym dodatku „Plus Minus”, w „Gazecie Polskiej Codziennie”, dominikańskim miesięczniku „W drodze”, w pierwszym okresie tygodnika „Uważam Rze” (2011-2012), w internetowej edycji „Teologii Politycznej”.

Nagrody:

W 2012 roku za książkę Autorka otrzymała nagrodę im. Andrzeja Kijowskiego.