Książka “Cenzura pruska w Wielkopolsce w czasach zaborów” autorstwa prof. Grzegorza Kucharczyka poświęcona jest analizie systemu cenzury wprowadzonego przez władze pruskie na terenie Wielkopolski w okresie zaborów.
Autor omawia w niej różne aspekty działalności cenzury pruskiej, takie jak: jej organizację, metody pracy, a także wpływ na życie kulturalne, polityczne i społeczne regionu. Kucharczyk opisuje również różne przypadki cenzury, w tym zakazy wydawnicze i konfiskaty publikacji, a także sankcje wobec autorów i wydawców naruszających prawa cenzury.
Książka ta jest ważnym źródłem informacji dla osób interesujących się historią Wielkopolski oraz historią cenzury i wolności słowa w ogóle.
Prof. Grzegorz Kucharczyk – historyk, autor kilkudziesięciu monografii naukowych poświęconych historii Prus i Niemiec w XIX i XX wieku, dziejom stosunków polsko-niemieckich oraz historii myśli politycznej, m.in. „Christianitas – między Niemcami i Rosją”, „Prusy, Rzesza i Mitteleuropa. Wokół niemieckiego tła Aktu 5 listopada 1916”, „Katedra i uniwersytet. O kryzysie i nadziei chrześcijańskiej cywilizacji”. Pracownik Instytutu Historii PAN oraz prorektor Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim. Członek Rady Instytutu Zachodniego w Poznaniu. W 2021 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Wydano z finansowym wsparciem Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej. Herausgegeben mit finanzieller Unterstützung der Stiftung für deutsch-polnische Zusammenarbeit
Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – pruska cenzura w akcji przeciw nic-nie-rozumiejącym-z-historii-postępu Polakom z Wielkopolski –
Jednym słowem to perełka. Obejmuje 100 lat działania pruskiej cenzury inicjalnie prewencyjnej, a potem represyjnej. Ma kilku bohaterów drugiego planu: pruskich cenzorów, urzędników czy policjantów. Ale właściwie ta monografia jest o problemie, który Prusy same sprowadziły na siebie anektując ziemie I Rzeczpospolitej, a który próbowały zneutralizować, obezwładnić i strawić.
Początkowo Pruscy urzędnicy sądzą, że wystarczy warstwę przywódczą ocenzurować i będzie można spokojnie rządzić milczącą większością. Ale książka ta pokazuje jaką siłą, o długotrwałym oddziaływaniu, był polski ruch wydawniczy w Wielkopolsce.
Cenną cechą wywodu prof. Kucharczyka jest odniesienie wysiłków cenzury na terenie Wielkopolski do działań cenzury pruskiej na terenach również zagarniętych przez Prusy i jakoś mniej zachwyconych prusackimi rządami: Alzacji-Lotaryngii i północnego Szlezwiku.
Autor odkrywa też ograniczenia oficjalnej praktyki “Państwa prawa”. Pokazuje coraz większe “świerzbienie rąk” pruskiej policji, która dochodzi do wniosku, że potrzebne są dużo bardziej radykalne środki niż konfiskaty nakładów, dotkliwe grzywny czy więzienia redaktorów. Ta, słusznie zauważona przez prof. Kucharczyka, trajektoria przemocy będzie miała, jak wiemy, niechlubną kontynuację.
P.S. Pozostaje mieć nadzieję, że temat pruskiej cenzury zostanie podjęty również w odniesieniu do ziem Śląska i Pomorza. Czekamy.